|
Mijn hakjes klonken van tik-tak
Naar het zachte gras van weke grond
Op met gewas bedorven stenen
Zoals herinnering,
Na een lange winter
Gaat het jaren mee
Tot stofdeeltjes in geraas van winden
Daar langs gelopen, huiverend
In de hoogte met kapotte grond
Het na jaren versleten en schreeuwt
Om herstel dat uitblijft
Het went
Tik-tak tikt niet in het gras
Misschien vochtig en vies -
Maar het grik-grakt niet
Dus blijf ik staan
Tot in het voorbijgaan van jaargetijden
Ik drie lentes en de winter voorbij ben
Hakjes diep in grond gestoten
Een herfstnacht ik mijn voeten bloot
|
