 |
|
Ik ruik nog de geur van opgewarmde olvarit
en mijn moeder als ze opgetut uit thermae
tijd vrijmaakte om de magnetron te ontdekken.
Hoe ik me toen voelde met speen in mijn mond
in het wipstoeltje voor de plasma TV , nadat ze
mij overnam van de babysit, zij die mij
meewarig kuste, tot morgen dan maar weer lieve kind.
Mama carriërde doordeweeks, mijn pa was een toffe peer
van hem mocht werkelijk alles, hij kneep oogjes dicht
en arbeidde zo hard, was daardoor wekenlang uit zicht.
Zijn secretaresse vond hij ook zo lief, ze had mooie nagels en vloog met papa mee van hot naar her, mama was druk met de magnetron en haar gebruiksaanwijzing.
Mijn opa zaliger vertelde weleens verhaaltjes over lekker buiten spelen, die armoe had vast wel iets op zich, ze knikkerden met glazen bolletjes en hadden toen ook een fiets met zijwieltjes, geef mij maar onze vertrouwde wii.
Buitenspelen leek toen wel fijn, maar ik ben blij om
kind van deze tijd te zijn, ach ja, vroeger was alles beter zegt men, ze hadden intussen wél enge kinderlokkers, ik kwam ze in heel mijn gelukkige leven nooit tegen.
|
|
|
Reactie gegeven door 88 - 23:34 27-09-2010 |
|
|
|
dat metrum, ja, dat had ik moeten doen,ik voel zelf ook dat het rammelt en ga met de gegeven feedback aan de slag
dank je wel, 88
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 18:32 27-09-2010 |
|
|
|
Het is wel leuk, maar een gedicht? Een prozastuk beginnend met vermoedelijk verzonnen herinneringen in het begin.
In Trouw loopt nu een serie van Douwe Draaisma en die stelt
dat echte herinneringen pas mogelijk zijn bij een begin van taalontwikkeling.
Maar jij was natuurlijk een wonderkind en drumde al met een theelepeltje op een leeg olvaritpotje.
Er wordt zo te lezen ook nog wat oud zeer in de tekst verwerkt.
Lezenswaardig, maar je wint aan kracht mijns inziens als je indikt, schrapt en bijvoorbeeld ook eens uit spelen gaat met enig metrum. Uit de tijd, dat weet ik, maar leerzaam.
Groet van 67
|
|
re: milou/dagboek van babyborn |
|
Reactie gegeven door 88 - 18:00 26-09-2010 |
|
|
|
ik titelde het elders als -toekomstnostalgie van een baby-, daarop kwam commentaar..terecht..weg met die titel dus..
hier noemde ik het anders en komt nog steeds niet strak over, wat ik poogde was een sfeer neerzetten, een spookbeeld van hoe overbeschermd kindjes nu in de ban van deze tijd geisoleerd opgroeien, en zie, mijn fout, ik wist het niet klein te houden, dat zal het probleem wel zijn?
dit was vanuit een toekomstig volwassene die tzt spreken zou gaan vanuit diens jeugdsentiment een compleet mislukte poging..hmm...alweer? :)
dank voor je aandacht, ik ga erop studeren, 88
|
|
Reactie gegeven door milou - 17:05 26-09-2010 |
|
|
|
88
De olvarit-babysfeer komt goed over, maar ik heb het moeilijk met de moraliserende en resumerende eindzinnen.
Vanaf 'Mijn opa zaliger' lijkt het of een schoolmeester het gedicht uit je handen neemt, en begint te vertellen hoe goed de eigen tijd toch wel is.Het gedicht eindigt nogal prozaïsch, vind ik.
vr grt
milou
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
