Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Brok-1
 Hendrik Laanen - 12:03 22-08-2010 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Hendrik Laanen  Bekijk statistieken van dit gedicht 

Brok - 1

'Weet je wat jij moet doen, Ria?’
Ik had geen idee. Behalve dan dat ik dit kutkantoor met spoed moest verlaten.
‘Jij moet er eens even uit.’
Hoe bedoelu. Uit? Ter keurige voorbereiding op “weg”? Als in “ontslagen”? Met nog een leuke gratificatie ten afscheid. Ja zeg. Hallo. Ik ben een dame op zekere leeftijd. Zevenendertig om precies te zijn. En daar ligt het leven niet meer zo grandioos voor opgeschept.
En het was verdomme niet eens mijn schuld. Ik ben er in geluisd. Tenminste, ik had er niet op in hoeven gaan. Maar wat wil je. Een smakelijke brok van achttien, geheten Arend, die beweerde dat ik het antwoord was op al zijn geheime dromen. En ik met de donkere wolk van middelbaar onder handbereik.
‘Weg?’
Johan knikte. ‘Ja, Rie, even tenminste. Dan kunnen we later nog verder zien. Kom eerst maar eens tot jezelf.’
Nou, als ik ooit tot mezelf ben gekomen was het wel met die minderjarige blaag. Ik wist niet dat ik dat allemaal kon of er überhaupt nog toe in staat was.
‘Weet je, Riet. Jij bent op het punt van een nieuwe levensfase. En dan moet je dit avontuur maar als een soort afscheidscadeau beschouwen.’
‘Je bedoelt dat je me laat gaan.’
Een vertaling van het omineuze Engelse ’I’ll have to let you go.’ Dat wil dan zeggen dat je er uitgelazerd wordt, maar wel met een behoorlijke voorziening. De zelfbescherming van de betere standen, want het kan tenslotte een ieder overkomen, niet waar? Het leven is nu eenmaal het leven.
Johan schudde het hoofd.‘Nee, daar hoef je niet bang voor te zijn. Ik heb je veel te hard nodig. Deze toko drijft voor een groot deel op jou. We moeten dit keurig afhandelen, zodat jij er geen schade van ondervindt je weer gauw je plek kan innemen.’

Maar het echte probleem was, dat ik niet zonder Arend kon. Mijn hele leven tot nog toe had ik aangemodderd met verhoudinkjes en affaires. Tante kon nou eenmaal niet zonder. En Arend was het antwoord op al mijn fantasietjes.

‘Oh. Wat had jij je dan voorgesteld, Johan.’
‘Nou, ik zal je een opdracht geven die je buiten kantoor moet uitvoeren. Ik heb nog een huisje in Salland staan, daar kun je voorlopig onderdak. En tot rust komen.’
Tot rust komen? Dat was wel het laatste wat ik wilde. Eindelijk leefde ik volop, zonder mijn zinnen te hoeven ontkennen of op te heffen.
Ik dacht even na voor ik antwoordde. Natuurlijk was Arend geen definitieve propositie. Hij zou wel gek zijn. Ik moest het zo arrangeren dat hij onder handbereik bleef maar geen eisen kon gaan stellen van diepere verbanden. Want daar had hij het wel steeds over. ‘Die paar jaar, Rietje. Wat doen die nou terzake. Het gaat om de compatibilité des humeurs.’
Ja ja, Arend was goed geschoold..En dan van dat humeur klopte wel. Hij was het antwoord op al mijn geheime fantasietjes, die ik vóór hem in eigen beheer moest oplossen. Nou, daar krijgt een mens genoeg van. Als zich dan een Arend aandient, nou hoppekee dan, en to hell with the future. En ik kon hem op de hoogte stellen van een aantal geneugten waarvan hij het bestaan nooit had vermoed.

Johan gaf me een dossier. ‘Hier zit alles in wat je nodig hebt en moet weten. Je kunt de zakenauto meenemen. Het kan best zijn dat ik je af en toe nodig hebt en dan moet je toch behoorlijk vervoer hebben. We doen voor het kantoor dat je een speciale opdracht hebt.’’
De schat. Hij weet verdomd goed dat ik mijn eigen bolidetje heb, maar die past natuurlijk niet op het platteland.
Ik gaf hem de gebruikelijke kus op beide wangen. ‘Je bent een schat. Ik hou je op de hoogte.’

Thuis keek ik de map door. Salland. Salland? Nooit van gehoord. Maar er zat een kaartje bij. Een een foto van een rustiek boerderijtje. Met ligstoelen en parasols. Nou, dat moest wel lukken. Ik belde Arend. ‘Schat, ik moet een weekje op zakenreis. Vanmiddag moet ik al weg. Jij vermaakt je wel, hé?
Hij grinnikte. ‘Ja, dat zal wel lukken.’
De klootzak had verschillende opties. Daar vertelde hij me altijd smakelijk over. Hij wist dat me dat opwond. Jaloers was ik niet. Geen bezitsneigingen. Veel te lastig. Ik wilde trouwens ook zelf mijn handen vrij houden. Prima verhouding. Geen lasten, alleen maar lusten. Vrijblijvend.

Salland? Waar lag dat in der hemelen naam. Oh. Bij Zwolle. Het huisje lag volgens het bijgevoegde kaartje ergens bij Ommen.
De rit verliepe goed en rustig. Eenmaal op het platteland was het wel even zoeken maar met wat vragen kwam ik in het dorpje aan waar het huisje lag. Daar rechtdoor en bij de afgebrande wilgenstronk links af. Daarachter ligt het. Ja hoor, in al zijn kleine glorie. Reuze romantisch en snoeperig. Ik hoopte dat mijn laptop het zou doen. Dat er voldoende dekking zou zijn.
Toen ik uitstapte kwam er een mevrouw van de boerderij er naast.
‘Hallo. Jij bent Ria, denk ik. Ik ben Tine. Goed aangekomen zie ik.’ Ze zag me vragend kijken. ‘Ja, Johan heeft me gebeld dat je zou komen. Welkom. Nou, als je wat nodig hebt roep je maar. Welkom en heb het maar rustig en gezellig.’
Twee maal welkom, Dat kon niet mis gaan. Tenminste....
Blijkbaar was ik een soort basket-case voor haar, die omzichtig moest worden behandeld.

Ik was snel uitgepakt.


Hendrik
Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren

De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287