|
Rustig wacht het monumentum
waarop wij kruisen als
degens, zonder paard
nog steeds met negen levens
Als we dat dan doen,
dan staren we elkaar aan
niet meer dan dat,
dat was dan dat.
Maar ach mijn lief,
zelfs al zie je het niet,
ik wachtte op jou,
toch weer iets te lang.
Vijf steken in de maag,
bloed zelfstandig weg
uit jouw gezworen leven
vol lief en levenloze 'luck'.
|