 |
| Sarah Kalokerinos - 23:03 31-07-2010 |
|
|
Waarom ben jij niet blijven steken
in mijn broertjes bruine knuffelhaar
of in de donzen warmte van mijn deken?
Waarom wilde jij niet slapengaan
achter het gordijn of in de maan?
Weet je in haar witsatijnen huid
luisterend naar feeëriek en lieflijk slaapgeluid
kon je liggen, veilig opgeborgen,
Maar je vluchtte.
De avond ruikt niet meer
naar kinderspelen en muziek,
enkel naar melancholiek
en de angst voor morgen.
Vroeger lieten wij nog onder ’t deken
onze knuffeldieren spreken,
konden wij nog van het laken
hun kasteel, hun huisje maken
of hun wijde, witte wereldzee.
Daarna nam een kinderlijke vrede,
ons wanneer we rustig sliepen
in haar vele dromen mee.
Nu slaapt alleen nog maar
mijn tweelingbroedergeest
in de kamer van de kinderen
die wij ooit zijn geweest.
|
|
|
Reactie gegeven door Yellow - 11:49 01-08-2010 |
|
|
|
mooi, zeer melancholisch
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
