|
zelf moest ik niet zo nodig. maar ik hoorde
gedonder, ging gewapend op een draf
met lege handen want ik ben niet laf
op naar de pot. een ingewandje spoorde
me weer eens aan tot heldendaad. ik scoorde
‘t volle pond! en het gevoel dat dat me gaf
- burp - dat neemt niemand me nog af
wat jammer - hik, sorry - is. maar door de
wandeldarm of maag, en ‘t strijdgewoel
werd mij m’n plaats in ’t leven weer gewezen
- even weg hoor - terug - nou ja, ‘k bedoel
zelf heb ik niets te zeggen. jij mag lezen
wat ik het pleepapier net toevertrouwde:
mijn lief, weet dat ik graag van jou zou flwrjt
|
