Er is genoeg zand
om poëzie te begraven, binnen zinnenzachte zeeën
zijn meeuwen stiller op kastelen
ze hebben honger
ze hebben het gekrijs ingeslikt
ze hebben de vloedlijn
geproefd
kinderen tekenen een Mondriaan na
rand na rand
schelpen worden gezocht
abstract
vangt de lucht licht
en klappen handen het blauw
samen
zoals vliegers waarmee ik duinen lees
genoeg wind waaien
om woorden terug op te graven.