|
staan ribbige vetloze drooggetrokkenen
dreigend in een kring
om mij heen
zij zijn stil
in hun laatste verstokte treden,
versteende knoken
bijten niet
lig ik daar onkoud
op Venus' heuvel overleden mos
ruggelings te wachten
de spanne wetende
want elk seizoen
vangt hetzelfde aan
tel terug naar niets' explosie
om te imploderen
Blog
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|