Ze zat al haast verdwenen
in een stoel die haar niet paste
dunnetjes zichzelf te zijn
ze kon er wel om lachen
toen ik haar pruik liet blaffen
en zei dat hij heel lief moest zijn
voor het kale baasje
de nacht erna is ze naar huis gegaan
het hondje liet ze slapen
hier sta ik nu met mijn verdriet
en durf de pruik niet op te rapen