 |
|
Geschreven door victormeijer |
|
|
laat me praten, ik moet het kwijt
dat ik onschuld verruilde is een feit
over warmte, die me omarmde
voelde als gras dat groener was
maar de nachten, worden langer
je zag me huilen, stuurde wolken
mijn dal werd veel te diep
straalde zon, die me verwarmde
toen je door mijn leven liep
maar de nachten, worden langer
Mijn schat ik mis je maar
ik hou het binnenin
ook de tranen zonder zin in liefde
wie wil mijn trots als je raadt
wat mijn geheimen zijn in leugens
vroeg of laat
ik denk aan weggaan ,de draad is door
laat alles gaan omdat ik je mis
leef op kompas
neem elke dag die komt zoals die is
maar toch
de nachten worden langer
geef me over, in gedachten die
tijd doden voor wat het moet zijn
droom jij geen dromen
die je bespelen in
gewoon hetzelfde refrein
want de nachten, worden langer
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
