|
 |
|
Geschreven door Chatfant |
|
|
Mijn dorp een groot verleden tijd
waar stil de bomen staan,
waar in de wei nog koe en geit
en hier en toen nog samengaan.
Een dak dat schotelt naar ver weg
een auto voor de deur
maar akkerland nog voor de heg
en ruimte steeds te kus te keur.
Je fietst er uren door leeg land
geen mens die er meer woont
die zijn in steden aan beland
toen het vervoer werd wegbeloond
We zijn een eiland in ver weg
waar niemand ooit meer komt
steeds meer verlaten elke dag
daar niemand echt de waarde zag
van huizenloze blokken land
waar zon en aarde spelen
men in het voorjaar groenten plant
en 's zomers mais zal telen.
Men weet hier alles van elkaar:
we hebben grote ruiten
daardoor bespieden wij elkaar
om elk nieuwtje uit te buiten.
We kennen ook elkaar bij naam
ook zij, die wij nooit spreken
die mogen we niet overslaan
in roddels te bespreken.
Hier is het leven altijd goed
we leven op ons beltegoed
en hebben dan pas geen kontact
als men dat ding heeft afgepakt.
Ik wortel diep in zwarte klei
kan slechts in stilte aarden
de grote stad is niets voor mij.
Eh, ja natuurlijk
wil ik mee winkelen...
hoe laat vertrekken we?
Gaan we naar Enschede,
Lingen of Nordhorn?
en wie gaan er allemaal mee?
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
