|
Je titel deed me niet zo veel verwachten, en voila, het valt alleszins mee. Er valt genoeg in te vullen, je legt niet al te veel uit maar wel genoeg om het schurende tussen de woorden op te vangen. Er zit veel verborgens in dat zich net niet openbaart maar voelbaar aanwezig is.
Het lijkt simpel, eenvoudig, maar deze zinnen doen de inhoud steeds net iets kantelen:
net zo als ik mij dagelijks
op haar panorama zet
ze streept me weg
en last but not least:
nu ik mijzelf in een ander zie
|
