|
Het is nacht:
de tijd dat bomen de wind
hun geheimen vertellen.
Het verdwaalde lamplicht
spint een glanzende feestzaal
voor groene dansende blaadjes,
elk sprankelend wiegend
op eigen ritselend lied.
In het schemerdonker
volg ik hun lijnen
en schilder hun vormen
in zachte muziek.
Penselen van tonen
kleuren achter mijn ogen
en zingen van maanlicht
tot ver in mijn dromen
Door vallende sterren
op maanlichte straten
kan ik thans niet komen
tot een sluitend gedicht.
Mijn muze slaapt zingend
kan die kleuren niet mengen
weet hun toon niet te stemmen
dus laat verzonken in weemoed
die schoonheid aan beelden
onbenut verloren gaan.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|