 |
|
...een bloot gelegde aardworm in de sneeuw
speelt aandachtig mee in een verzonnen verhaallijn dat het aan de stok had met aan het lijntje gehouden worden.
In het begin was het boven 't maaiveld uit koud
kronkelen. Naakt geboren, spartelen in de witte deken.
Wisten zij veel.
Veel, ja, zij ja (ook) ergens lag zijn vrouwelijke eierstok bedolven koud bevroren. Ergens anders weer werd hij voor lul gezet door te ontwaken bij minus vier graden. Samen speelde zij het bestudeerde diepvriesvak uit hun gat gekropen, wat weer gedicht een afgesloten hoofdstuk voor een reddingsoperatie was.
Dus hup, midden door gesneden kwam er aarde uit het leven. Zo halverwege ontdekte de steller dezer, dat er met punten en ,'s rekening werd gehouden. Hetgeen geen bijdrage gaf aan de halfgare wijlen worm. Gewurmd van voor- en achter-zijde. Kop en kont schiepen geen helderheid in dit koudbloedig te vroeg ontwaakte leven.
De haak, het wak, een hand, een nylon draadje (voor het verhaal) en uiteindelijk een strottenhoofd, gekiewd, de spellingscontrole geeft hier aantrekkelijk genoeg de voorkeur aan gekield, en geslagen was voor een vermoedelijk mannelijk deel het dodelijkste gegeven. De vrouw?
Het deel dat achter bleef op koude gronden is er rap weer in verdwenen. Het heelt, dat scheelt. Ergens diep heerst immers verlangen in de opgewekte aardwarmte dat je gehalveerd niets mist, mits je groeit in de gedachte dat alles misbaar toch uit kan komen.
Het is me wat, een heel gedicht lang zitten vissen naar een uitkomst, een clou die er uit moet komen, terwijl je dan met vuile handen van het slijm en schubben het slachtoffer van de haak zit te wurmen, de bek -wagenwijd- open, kiewen gelijk doorgeef luiken van de afhaalservice bij de chinees, (hier stond een .,)En na een plop en plons een rimpelend waterwakje waarin het gedicht bevriest in oneffen heden.
De hongerlap liep uitgehongerd van het ijs af, achter zich latend een vaag verdiept spoor van krakend sneeuw waarin een gaatje dat hij stampvoetend begroef met het piepkleine haakje dat eerder zich in het vlees van zijn wijsvinger groef.
Hij had de smoor erin; dat het gedobber hem meer getob over leven na de dood opleverde, dan inzicht over het hongerend heden naar iets, dat eerder met goed een kwaad ook van de appelboom ontstolen bleek.
Gedicht zonder ballen afgesloten spoelde hij de resten worm van zijn koten die snotterig treurde, niet lekker in zijn vel om zo gescheiden dood voor eeuwig te zijn.
|
|
|
re: Het smoorspoel lichaam |
|
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 18:46 20-01-2010 |
|
|
|
Mooi!? Zit je nu met je koten aan mijn roersels?
Je blijft me boeien, dat uitwaaieren, die vele stemmen.
Grt.
|
|
Het smoorspoeltje> Nelleke |
|
Reactie gegeven door Ries - 09:41 20-01-2010 |
|
|
|
Je moet bijna net zo stapel zijn als de steller dezer pennenvrucht om het normatief te kaderen :-D
Ja, er zijn mooie dingen te leren uit de elektriciteitsleer, zodra je aan het differentiëren slaat loopt het (blijkt!) volledig uit de hand. MAar goed daartoe weer spanningsbogen over het gedicht om de bliksem donderssnel af te leiden :-)
En ja als je als mannelijk deel aan de haak geslagen wordt, is het aas zoek wanneer er wordt toegehapt :-D Ik ben slechts gebeten op warren waar het dreigt te ver- dan wel ont-warren, een hobby die on the flow ontstaat. Vloeiend spreekwoordelijk dan wel te verstaan.
Wat men zich meer wenst? Wel aan wakken of dooien waar het om vissen gaat (sterrenbeeldig dan) :-D
Dank voor het hier en nu en alles wat er uitgevist is :-)
GrR
|
|
Ries> ballast tweeslachtig aan de haak geslagen |
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:13 20-01-2010 |
|
|
|
Nou ik vin dit, niet minder normatief natuurlijk, wèl erg leuk hoor - leest minder soepel dan de Libelle maar neem dat graag voor lief in het kader van de literaire verheffing en waar het om gaat. Dat is dit - voor iemand die ergens nog een klepel had hangen rechtstreeks van Google:
Een smoorspoel of ballast is een elektrische component bestaande uit (geleidende) draadwikkelingen, rond een magnetiseerbare weekijzeren kern.
Zo. Niet dat alles nou duidelijk is maar het helpt :-)
Het verhaal kan beginnen. Roerend als het kerstverhaal, (je was er als eerste bij met de blijde boodschap dit jaar - en nu nog steeds niet klaar voor dit jaar :-D))
Er is hoop (always)-het ware Evangelie in wormhoopjes, halleluja, inderdaad, er is leven in de grond :-)
Dat zich 'uitlezen' laat met leestekens en wel - en wonderlijk, blijkt, in deze tijd van het jaar uit vissen gaan met een overleden mannelijk deel - dat vraagt om filosoferen, bij schrijver en lezers insgelijk ...
De visser - daders en slachtoffer - appels en de eeuwigheid, en een treurig, onafgesloten einde. Wat wenst zich een lezer nog meer aan uitgeworpen verhaallijnen? Dank voor delen :-D
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Ries - 18:57 19-01-2010 |
|
|
|
Oei wat een voldongen feiten toch allemaal dick!
Tere ziel, jij vindt, geen touw, ik ben ver verwijderd, geen goed verhaal, niet leuk, veel werk, etc (wellicht)
't ja wat zal ik tegen zoveel normatief gekader in kunnen brengen? Niets vrees ik :-D
GrR
|
|
Reactie gegeven door Ries - 18:54 19-01-2010 |
|
|
|
Wil je dat "mooi" weleens één twee drie en om den drommel terug plaatsen :-D
GrR
|
|
Reactie gegeven door Ries - 18:53 19-01-2010 |
|
|
|
Ha wel ja stortvloed, daar doe ik het voor, dat woord had ik over het hoofd gezien tijdens het rijgen van wormen :-D
Ik wacht geduldig op de tijd :-)
GrR
|
|
Reactie gegeven door D.Docters van Leeuwen - 18:41 19-01-2010 |
|
|
|
ik hoop niet dat ik je tere schrijverszieltje beschadig
maar ik vind dit een raar verhaal, ik kan er geen touw aan
vastknopen.
Je bent nog heel verwijderd van een goed verhaal dat leuk is om te lezen
Kortom je hebt nog wel wat werk te doen.
groet
Dick
|
|
re: Het smoorspoel lichaam |
|
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 18:04 19-01-2010 |
|
|
|
Een verdomd gewikkelde draadverbinding, en mooi dat ik de koten neem, mooi meegenomen.
Grt.
|
|
Ries> Het smoorspoel lichaam |
|
Reactie gegeven door Poetessa - 16:35 19-01-2010 |
|
|
|
Geweldig om dit te lezen, hier & van jou :-D Stortvloed van letteren waar ik ze zo graag zie - maar geen tijd, geen tijd, werk enzo! Maak dit later af -
liefs,
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
