raak me nu ik naakt zie
scheur mijn ogen door de spijlen
van het verleden nachthok
wanneer de laatste duif
door de gleuf van de brievenbus
het struif van haar eieren lekt
zoals de nieuwe dag haar snot lopen laat
ongevleugeld als krochtenschaatsers
die alle hoeken en gaten van mijn schedel
maar raak me heel
even
© dio tha cilany