De man met afwijkende haargrens nam zijn petje voor hem af vertrok wenkbrauwen tot een denkrimpel voor de ruimte die hij ongeneeslijk in zich opnam als een schilferig vraagteken
hield angstvallig zijn roestige schroefpotjes gesloten dekseltjes op z'n kop aan schappen vol met sleutelend vermoeden
zoveel gedoehetzelf uitgemaakte bijsmaken met de kinderkamerverf herinneringen inkleuren het verleden ruikt je tegen uit gestriemde blikken die daaraan verkleefde
stroefheid vertaald in krampachtige pennenstreken tekenden zijn eindbestemming in dit bijna uitgewoond bewegen vanuit iedere ooghoek bekeken leeg vertrek
kraakpand van vloerdelen waarop het ouderlijk bed tegensprak met hoeveel uitgeleefde liefde hij verweerde tot verwekken telkens een bevalling tegenhield met overuren maken
hoor de onrust indachtig kreunen vanuit dit voortkomen uitgegroeide kinderknuisten van de jeugd strompelden benepen langs de plooien van gelaten vlekken op de witte behangplekken
foto's verschenen van achter stoflijsten uit geleegde - geloogde wandkasten vielen op grond van de juiste plek weg uit zijn oogappel in een nieuw vertrek _
opgepoetst na schouwplicht :-) of zoals het ooit was toen het nog zo gewoon (b)leek
De man met afwijkende haargrens nam zijn petje voor hem af vertrok wenkbrauwen tot een denkrimpel voor de ruimte die hij ongeneeslijk in zich opnam als een schilferig vraagteken
boven zijn ogen leed geen twijfel met dit onklaar gegeven antwoord meer een hoog naar beneden van verhuizen uit zijn tijd
hield hij angstvallig zijn roestige schroefpotjes gesloten waarin zoveel kinderkamerverf doehetzelf uit gemaakte bijsmaak herinneringen in kleuren blikken die verkleefde
stroefheid vertaald in krampachtige pennenstreken tekenden zijn eindbestemming in dit bijna uitgewoond bewegen vanuit iedere ooghoek bekeken leeg vertrek
het kraakpand van de vloerdelen waarop het ouderlijk bed tegensprak met hoeveel uitgeleefde liefde hij verweerde dat telkens een bevalling tegenhield met overuren maken
uitgegroeide kinderknuisten van zijn jeugd strompelden benepen langs de plooien van gelaten blikken op de witte behangplekken die verschenen achter de geleegde wandkasten waaruit de omlijsting foto's vielen op de juiste plaatsen van zijn oogopslag. ___________ of met handstand:
uitgegroeide kinderknuisten van
zijn jeugd strompelden benepen
langs de plooien van gelaten blikken op de witte
behangplekken
die verschenen achter de geleegde wandkasten
waaruit
de omlijsting foto's vielen op de juiste plaatsen
van zijn oogopslag
het kraakpand van de vloerdelen
waarop het ouderlijk bed
tegensprak met hoeveel uitgeleefde liefde hij
verweerde
dat telkens een bevalling tegenhield met overuren
maken
stroefheid vertaald in
krampachtige pennenstreken
tekenden zijn eindbestemming in dit bijna uitgewoond
Ik ben oa slecht in boekhouden, je doelt wellicht op 1 of 3 of iets daar tussen in. :-D
re: op z'n kop (2 in één)
Reactie gegeven door Poetessa - 15:30 28-11-2009
Oja en wat betreft Heer Tolle - dank voor de credits, maar was bedoeld als voorbeeld van valse filosofie, verwerpelijke religie en wat al niet.
Nee, na een lange werkdag vloeit zoiets hoogstaands als het 'alles is nu' mij niet meer uit het toetsenbord. :-D
...
Ries> Kijkaan - de commentaarhaak ontdekt :-)
Reactie gegeven door Poetessa - 15:25 28-11-2009
Versie twee - (die bovenste) in nog lang niet uitgebeten bewoordingen - valse technologie - ja die ook nog vergeten, idd. dankje :-). Maar vooral natuurlijk valse start.
Kopzorgen met wat van huis uit doorgegeven & vastgeroest geraakt. Ik heb hier zoveel vragen over dat ik er niet aan ga beginnen, de weg terug ook niets meer te zien zal geven dan wat er door het heden gekleurd van over is gebleven. Ik ga door naar deel 3!
liefs,
de prullenbak>Nelleke
Reactie gegeven door Ries - 22:23 27-11-2009
Ja daar belandt het vastgelegde leven in.ook hier was die oogopslag onvermijdelijk op reststromen weemoed gericht :-)
Wat een wijsheid stel je op de valreep van de werkweek, ware het niet dat mijn nu daar nog niet uit bestond deze week :-)
Heer Tolle zou z'n vingers er bij aflikken bij deze NU filosofie. Je vergeet misschien valse getuigenissen van de technologie?
We geloven allemaal in milliseconden vastgelegde verleden tijd. Blijft overeind staan dat fotografie een mooie vorm van vertekenen is. Alles wat je kiekt is een uitsnede van de werkelijkheid zoals je die morgen graag ziet. Ik zie daarom zo gaarne Natura Magica van Jiri Stach, omdat hij een eigen waarheid schept die nooit bestaan heeft maar op de gevoelige plaat is vastgelegd. Zinsbegoochelen, wie zout niet willen :-D
Die kleurenleer van Hartogh Heys van Zoutedinges heeft daar veel van weg gehad.
Wel op naar nu een kort moment geleden alweer nou nu straks dan maar nu dus, verdikkie alweer te laat :-)
Ik ga maar weer aan de poezie me bezatten dat is altijd toen maar dan wel nu.
GrR
GrR
Ries> het ouderlijk huis
Reactie gegeven door Poetessa - 21:27 27-11-2009
Herinneren tegen wil een dank, het huis moet leeg, dat moment komt, waarschijnlijk, al kunnen de kansen keren. Kleur in kindertekeningen van eigen hand, foto's verleden van een niet meer te herkennen wezen waaruit je zelf, onbegrijpelijk genoeg, bent voortgekomen.
Het ouderlijk liefdeleven, waaruit dat heeft bestaan wat ons vormde tot wat wij werden. Het voorbeeld dat je volgt als was er een natuurwet die dat voorschrijft. Zo vader zo zoon, zo moeder zo dochter, geen ontkomen aan, al rammel je nog zo hard aan de tralies van je genetische gevangenis. Eraan toegeven, kan ook natuurlijk, en ooit doe je dat, gewild of ongewild.
Maar genoeg, we zitten hier niet voor de wetenschap, per slot. (waar ook al weer wel voor :-) Laten we de disciplines scheiden anders wordt het een soepzooitje...
Dr. H. Hartogh Heys van Zouteveen, van het geslacht der polyhistors een waardig afstammeling, heeft zich ook nog bemoeid met kleurenleer wist je dat? Potjesvol Goethe in een wetenschapsknuistje, even roeren en wat krijg je dan? Wit. Licht, zuiverheid, netheid en leegte, ongereptheid, volmaaktheid, (goddelijke) reinheid, onschuld, licht van geest, vrede en leegte (copy-paste ik even uit de wikipedia :-)) Terug te analyseren tot het befaamde kakelbont, palet van een jeugd en kindertijd.
Ik zet liever streepjes, denk ik, dan mij iets te herinneren. Babyfoto's horen in de vuilcontainer afgevoerd te worden buiten ieders oogopslag. Valse getuigen, valse religie, valse wetenschap, valse sentimenten. Er is alleen maar hier en nu, echt, wetenschappelijk bewezen geloof op deze dag van het dzoe al-hiddja, offerfeest, of feest van Ibrahiem of schapenfeest. Ik ben vandaag het schaap :-D
liefs,
op m'n kop<>Jaco
Reactie gegeven door Ries - 19:38 27-11-2009
......Ze stonden naast de negerzoenen, kinderhoofdjes en lange vingers met bonuskorting. Je kon weten dat ik voor de koopjes ga :-D
Belegen vers.
Je voorstel tot verwerpen zet de boel echt op z'n kop. Ik had er mee moeten beginnen. Maar dan, naar ik vrees en jou beluister, zou geen hond er nog brood van lusten.
Ik zal gaan wikken en wegen. Daartoe mijn dank!
GrR
Ries>re: op z'n kop
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 19:17 27-11-2009
In deze versie en in dit geval ga ik uiteraard voor denkrimpel. Alsof zoiets vanzelf groeit in een ongeneeslijk gedicht. Jammer van je blik met kinderknuisten, je had kunnen weten dat ik daar niet gek op ben. Doe maar weg, niet de uitgegroeide kinderknuisten, die zijn prachtig, maar stop na jeugd, en hou de foto's voor jezelf, in deze versie en in dit geval.
Groet, Jaco
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
