|
Poetessa - 20:28 17-09-2009 |
|
|
een vers verlies dat schrijnt in straffe vlagen striemend zand aan felle dromen uitgeleefd terwijl de wortelwonde schraalt - de bomen die hij heeft verplant - verzin mij in een nieuwe zon die rossig op zal komen
voor lief mijn droom mijn droomgelief de liefste & de ware die teder streelt & stevig staat een rots in mij gevaren – ik ben geen boom ik ben een rups ik ga van hand tot hand gevangen door een kind laat ik een spoor van vraat een nestje aan een zijden draad alleen mijzelf om uit te broeden -
de liefde is een oude man hij houdt geen stand al zwevend is hij vrijer onder ’t firmament even onmachtig inderdaad –
ik ben voorgoed gestopt met bloeden
|
|
|
Ries>Hoe gerieflijk groeit en bloeit |
|
Reactie gegeven door Poetessa - 21:18 18-09-2009 |
|
|
|
dat wat ons steeds weer boeit - oftewel a dirty mind is a joy forever, de groten der aarde gingen ons reeds voor :-) Maar ik heb ook mn best gedaan tot slobberen, en weetjewel hoe lekker een maatpak zit? Met een vlinderdasje, hmmm :-D
-> Doet u mij maar meer zulkse kruiskopbroeken :-D
Mijn dag kan in elk geval niet meer stuk - een bestelling, en nog wel van een der strengste der kritikasters, beetje cynies, zeg je, in dit lief liever liefst gedicht - zou kunnen ja :-) Was al bijna klaar voor een bittere pil op mijn droomloze ouwe dag. Tot nu dus. Heel erg bedankt daardoor,
liefst ;-)
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 20:50 18-09-2009 |
|
|
|
dank je Milou, voor nogmaals jouw kijk op mijn vers!
-> Persoonlijk verkies ik de sonnetversie.
Sonnetten zijn fraai, vind ik ook, of kunnen het zijn, als de vorm niet wringt.
Maar dat doet-ie bijna altijd. Bijna, maar niet altijd - dus ik blijf het ook steeds proberen.
Maar in dit geval kreeg ik 'm gewoon niet in de plooi. Wat vaak nog wel wil lukken met een lettergreepje hier en daar eraf of erbij kreeg ik nu gewoon niet voor elkaar. Dit sonnnet zou door de strenge heelmeesters die hier vroeger soms de scepter zwaaiden zou mijn sonnet rigoreus tot gort vermalen ofwel met de grond gelijk gemaakt worden.
Vandaar de capitulatie, verlies, nederlaag, wat je wilt, de toets der zelfkritiek moet genadeloos zijn :-) (En toch vond ik m stiekem zelf ook best wel mooi)
-> ...bijna Kloosiaans in zijn moeizame formulering.
Ik moet tot mijn schande toegeven dat mij niets bestaat van de poezie van Kloos - ik ga die schade z.s.m. inhalen!
-> en de initiële frisheid mist.
Dat is het wonderlijke van gedichten, sleutelen werkt maar tot op zekere hoogte. Echt goede dichtregels komen gewoon vanzelf bovendrijven. (meestal geen pen en papier bij de hand natuurlijk) Ik ben een beetje een zwoeger, en dat zie je altijd terug in een gedicht.
Dank nog een keer Milou, waardeer je reactie bijzonder!
liefs,
|
|
re: En nu van stonde aan_ in ere her-stelt |
|
Reactie gegeven door Ries - 17:26 18-09-2009 |
|
|
|
Losse paragrafen die terloops een samenhang vertonen door op een blad te zijn genoteerd een gedicht vormen vanuit één impressie geschreven.
. Een heerlijk dwaalspoor langs de stam laat de boomklever zaagwond na zaagwond van het opsnoeien tot de polsdikke takken in de kroon verkennen.
Die vrijheidsgraden van fourageren zouden per definitie nooit in het corset van het sonnet plaats kunnen vinden, gedwongen door rijm en andere knellende delen. Het verschil zal altijd wel het gerief van de sloberverzels tegen over de strakke krijtjesstreepcoupletten blijven.
Doet u mij maar meer zulkse kruiskopbroeken :-D
Hoewel, het moet gezegd de regel- voor lief mijn droom een droomperspectief de liefste -of- droomgerief ipv van droomgelief (klinkt welhaast cynisch) mij net zo lief zouden zijn. Daarbij mochten de eerste twee coupletten ook wel een eigen venstertje kunnen genieten met de boom als uitsmijter (beuk bv :-))
Wel aan ik verbijt mijn tijd ook maar even omwille van zoekgeraakte gaten in de dag
GrR
|
|
Reactie gegeven door milou - 21:48 17-09-2009 |
|
|
|
@nelleke
Persoonlijk verkies ik de sonnetversie. Deze is mij soms te kaal: ik ben geen boom ik ga van hand tot hand...ik ben een rups, deze zin is te matter of fact, legt teveel bloot, verliest de poëzie.
De aanvangszin lijkt dan weer gemaakt-gecompliceerd: een vers verlies dat schrijnt in straffe vlagen striemt het zand...bijna Kloosiaans in zijn moeizame formulering. Heb het gevoel dat het nu over-bewerkt is, en de initiële frisheid mist. De klap komt niet meer aan, zoals hij aankwam in de sonnetversie.
Maar ben mij bewust dat hierin persoonlijke smaak meespeelt, en dat het niet louter om gedicht-technische redenen is dat ik het sonnet beter vind, misschien hou ik wel gewoon van het sonnet en verkies ik daarom de vorige versie.
vr grt
milou
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|