|
Het vage gevoel van een 'ik' dat zich weer aankondigt, dat onveranderlijke deeltje dat midden in elke verandering herkenbaar is. Nooit te definiëren,alleen dat vage weten van ik=ik, en het daarmee moeten stellen een leven lang.Ik voel de ironie van alle morgens en alle oprechte interesses in wat je bent, willens nillens.
vr grt
milou
|
