 |
|
Verlenging van het leven tot tijd en stonde toe |
| Poetessa - 22:05 13-09-2009 |
|
|
Elk nieuw verlies verbijt zij op het lege strand,
in straffe vlagen
striemend zand houdt zij zich vast aan dromen.
Wortelwonde schraalt
de bomen, ruw verplant,
maar zij verzint zich in een nieuwe zon, die
rossig op zal komen.
Zij lieft haar droom, haar droomgelief, het
liefste droomt zij van de ware,
hij die het tederst streelt en stevig
staat en haar in ups
en downs niet meer verlaat, een rots in haar
gevaren –
Zij is geen boom, zij gaat van hand tot hand - een rups,
gevangen
door een kind, daar voelt zij zich soms mee verwant.
Zij laat een
spoor van vraat, een nestje aan een zijden draad,
alleen haarzelf om
uit te broeden -
Haar liefde is een oude man, hij houdt geen
stand,
zweeft vrijer onder ’t firmament, onmachtig inderdaad –
zij
is voorgoed gestopt met bloeden.
|
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 11:45 16-09-2009 |
|
|
|
'men moet zich verzwijgen' - wat een prachtige regel, daar kan geen metafoor tegenop. En wat een poezie. Ik denk dan: niets meer na nu.
Mrja, kletskousen zijn we :-D
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 11:30 16-09-2009 |
|
|
|
is like a fish without a bicycle, idd. je slaat de spijker weer op zn kop - 'de laatste vlammen' ook gelezen, leve de trouw - en die Theo staat zijn mannetje hoor :-)
Gooi maar vol metaforen zeg je, gewoon een beetje babbelen leidt tot twijfel, hmm, het zou kunnen. Nee, het is zo, u, de lezer heeft gesproken.
Mijn vers ziet rood volgens Rimbaud, als bloed & liefde, actie vs de traagheid van de AA. De ie laten volteren tot i, zo luidt de opdracht in navolging van. De i van ik, something little.
Ik broed nog wat voort ;-)
liefs,
|
|
re: Verlenging van het leven tot tijd en stonde to |
|
Reactie gegeven door Ries - 09:14 16-09-2009 |
|
|
|
ah ja schaven en slijpen, laat ik nu 'weleens' een poging doen om dingen die het 'vaakst' voorkomen en 'nog steeds' vulling in de regels zijn die 'soms' meer twijfel op roepen het liefste omgezet zou willen zien in metaforen. Want wat heb je nou aan liefde als je niet kunt fietsen terwijl je daar zo dol op bent, er rest dan niets dan met liefde te schrappen want in een goede titel al van pas was...
Over sonnetten gesproken, ik las in Trouw van afgelopen zaterdag een prachtige analyse van een "Kouwenaar" door Theo de Boer. Hij ontdekte dat een sonnet ook (op)gebouwd kan zijn uit volle en halfvolle klinkers. In dit voorbeeld was het de AA en A waar hij zelfs de volte in ontdekte.
Persoonlijk zou ik dit rijmversje ook weleens zo willen zien evolueren. Lees "De laatste vlammen van het jaar" daar maar eens op na.
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 08:55 16-09-2009 |
|
|
|
Ik heb mij iets van de kritieken proberen aan te trekken -leuk dat het nu zoveel beter overkomt, je commentaar is echt lief, vind ik. Literatuur is het nog lang niet hoor ... Lief liever liefst de liefde :-) Dat woordje zit me nog een beetje dwars, een keer of vier in dit vers, en oorspronkelijk ook nog in de titel. Kan dat niet wat minder expliciet, denk ik dan.
Wie weet, kwestie van broeden idd ;-)
Zodoende ben ik nog niet klaar, maar mss. beter laten rusten en op nieuw beginnen...
Dank voor je reactie!
liefs,
|
|
re: Verlenging van het leven tot tijd en stonde to |
|
Reactie gegeven door milou - 23:03 15-09-2009 |
|
|
|
@nelleke
Zoals het gedicht er nu staat, met ander lettertype en minder wit, vind ik hem geheel in de plooi.De eindzin waar het sonnet in valt komt nu volledig tot zijn recht.
'ik ben voorgoed gestopt met bloeden' geeft in één keer de helaasheid van dit einde weer, maar opent ook door wat eraan voorafgaat een dimensie van vrijheid, van afstand die tevoren onmogelijk was.Je blijft jezelf uitbroeden, maar met andere middelen , niet meer van hand tot hand,
maar op vleugels van de vlinder
Bijzonder rijk je gedicht, een interpretenkruis, zoals dat in de literatuurstudie heet.
vr grt
milou
|
|
Ja kom, ik laat mij niet verdelgen:-) |
|
Reactie gegeven door Poetessa - 21:23 15-09-2009 |
|
|
|
biologies gaat dit alles wat mank - hoewel, alles overdrachtelijk en in onstoffelijke zin hier neergeplempt, dat spreekt vanzelf, zoveel ben ik mijn imago zeker verplicht - vruchtbaarheid krijgt spirituele dimensies van mij, net als brandnetels :-) als een doornig pad, en vraat als de leeshonger van jonge harten -maar genoeg - dit vers is nog lang niet uitge-evolueerd :-)
liefs,
|
|
iets wat rupsen wel vaker doen als ze al niet opge |
|
Reactie gegeven door Ries - 20:54 15-09-2009 |
|
|
|
Oeps een metamorfose. Zo eensklaps staat hier sonnettertrouw een heel nieuw venstertje uitgestald te lezen. Door het beslagen telraam van mijn oogopslag weet ik (mede dank zij mijn copierlust :-)) dat het gans anders was gesteld met dit vers.
Maar goed daartoe vlinders, je moet de vraat en veel brandnetels dulden om toch tot de vlinder te geraken.
Boeiend toch die natuur der poëzien.
GrR
|
|
Reactie gegeven door Ries - 12:04 14-09-2009 |
|
|
|
Jaja die hormonen: je moet er maar mee huishouden:-D. De laatste regel deed dat goed. Op een zekere leeftijd, of beter nog; na, worden vrouwen uiteindelijk toch nog mannelijk :-D
Hoe doen die kerels dat toch met ouder worden? Het lijkt wel haast een tegen gestelde helix, ze verwijven jonger en worden seniel tegen de tijd dat ze wijs genoeg zijn om zich te meten aan hun 'opposieten'. :-)
Oeps, ik dwaal af. Hehe R wel bij de les blijven hé!
Met vriendelijk excuus . GrR
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 10:40 14-09-2009 |
|
|
|
In de greep van hormonen slaat het Engels vaak toe - ins & outs zou beter zijn wellicht maar kon ik hier niet passen - een moerstaals alternatief, daar ik ga mij nu op bezinnen ... Hoewel, het rijmwoord voor de rups - hups - clubs ... zie je wel,daar ga ik weer.. tis niet zo simpel als het lijkt :-)
Schrikbeelden, ach het is maar hoe je het bekijkt, op weg naar de dritte Jugend, wie weet wat het brengt!
dank voor lezen & waarderen,
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:56 14-09-2009 |
|
|
|
piepen straks de youngen, of nou ja, jong... - tis willekeurig het perspectief dat je kiest in de tijd. Die titel, ja werktitel eigenlijk, kan zo niet blijven. Drie keer kwijtraken inclusief de eerste strofe is wat veel idd. :-)
Zelf denk ik richting 'Pauze', of 'Vrije tijd' nja,ik zie wel. Werkplaats immers hier :-)
Maar die processie-rups, hmm, nee, die kies ik niet, er zijn aaibaarder varianten van de soort, gwoon openlaten, denk ik, 'rups' laat ruimte voor de mooiste fantasieen...
Dank je Ries, voor je moeite hier getroost, met Young & Anker om de dag weer door -
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Ries - 09:02 14-09-2009 |
|
|
|
zou't ik me zomaar een titel weten voor dit vers. Wrom? Nou simpel het geeft de dubbele lading van waar je jezelf in kwijt kunt raken en tevens zoek kunt zijn. :-)
Zelden laat ik me uit (wel m'n hondje maar dat terzijde), over layout, toch moet mij van de lever dat dit maasdammerstructuur is. Veel openheid tussen de regels te lezen. Ruimte die geen adempauze geeft. Dus hup comprimeren dan maar. Even een schandelijke kwestie maken door het vers zonder auteursrechtelijke toestemming knippen en plakken ter illustratie :
Ik droom weleens van liefde,
het vaakst van de verloren variant,
die niet bestaat want liefde laat
zich niet verliezen;
hij leeft zich aan vervlogen dromen vast,
de bomen die hij heeft verplant,
niet wetend wat of wie te kiezen.
Ik droom nog steeds van liefde,
het liefste van ware:
hij die het tederst streelt,
stevig staat en mij in ups
en downs niet meer verlaat,
een rots in mij gevaren –
Ik ben geen boom,
ik ga van hand tot hand - een processierups,
gevangen door een kind, daar voel ik mij soms mee verwant.
Een spoor van vraat achterlatend,
een nestje aan een zijden draad,
alleen mijzelf om uit te broeden -
Mijn liefde is de oude man, houdt geen stand,
zweeft vrijer onder ‘t firmament, onmachtig inderdaad –
ik ben voorgoed gestopt met bloeden.
_______
zo wat "gedie" en "gehij" van het tafeltje geveegd en een leeswijzertje aangepast aan mijn oogopslag. (ik doe dat ook weleens met de versjes van Robert Anker (ken je die?), gewoon scannen inlezen verhaspelen en opnieuw inlezen op mijn neuraal netwerkje.
Terzijde, even dacht ik bij oude man aan de mijn geliefde NY en zijn "old man"
Nu ik toch aan het plagiateren ben krijg je deze ook cadeau:
"Old Man"
Old man look at my life,
I'm a lot like you were.
Old man look at my life,
I'm a lot like you were.
Old man look at my life,
Twenty four
and there's so much more
Live alone in a paradise
That makes me think of two.
Love lost, such a cost,
Give me things
that don't get lost.
Like a coin that won't get tossed
Rolling home to you.
Old man take a look at my life
I'm a lot like you
I need someone to love me
the whole day through
Ah, one look in my eyes
and you can tell that's true.
Lullabies, look in your eyes,
Run around the same old town.
Doesn't mean that much to me
To mean that much to you.
I've been first and last
Look at how the time goes past.
But I'm all alone at last.
Rolling home to you.
Old man take a look at my life
I'm a lot like you
I need someone to love me
the whole day through
Ah, one look in my eyes
and you can tell that's true.
Old man look at my life,
I'm a lot like you were.
Old man look at my life,
I'm a lot like you were.
_________-
zo zie je maar waar verzels toe leiden voor je't weet verlies je jezelf in de regels vanwege teveel ruimte. En laten wij wel wezen wie wil er nu als verloren opgegeven worden? :-D
Tot slot alles lees ik een moraal in het vers:
Tot niets dan stof zal alles wederkeren. Men niest een keer bij opdwarrelen en verliest het deeltje uit het oog :-)
GrR
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 23:25 13-09-2009 |
|
|
|
Dank je Milou, voor lezen en reageren!
liefs,
|
|
Reactie gegeven door milou - 22:41 13-09-2009 |
|
|
|
Ik vind hier zeer mooie beelden en ideëen, van kind naar grijsaard, deze verloren liefde die zichzelf uibroedt aan een zijden draad.Ik mis soms concentratie, maar misschien is de typografie en het vele wit er om de vluchtigheid aan te geven, het proces in zijn onvatbaarheid.
'Een spoor van vraat, een nestje aan een zijden draad' is om te stelen, en ook dat ups van downs gescheiden wordt door een regel....knap!
vr grt
milou
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
