|
Voor mij slaapt vrede thuis maar bij ontwaken
loopt vanzelf de oorlog af.
Soms, maar dat is gek, hoor ik de blote voeten
van de dood; en dan het sussen van een zoen.
Vaak niet alleen.
Het voelt gevangen.
Het dichtslaan van een deur als ik allang
vertrokken ben.
Gelukkig ben ik hier met alles om mij heen.
Ik kruip mij tegen liefde aan, een geur.
Niets ruikt zo zoet, behalve vrede dan.
|