|
als ik dan moegestreden de ogen sluit
de som in mij vanzelf op nul zie staan
ondergronds me voel kussen tot hemelbruid
wolken hun armen om mijn lichaam slaan
wist ik dan hoe ik leven voor de dood
kon delen met al wat ademt en lieft
zonder dat ik in eigen voeten schoot
me weggaf omdat het een ander gerieft
zou ik de juiste keuzes hebben gemaakt
kon God daarboven van mij ook houden
al heb ik zijn naam weleens ijdel geslaakt
meer omdat die toekomst mij benauwde
nog moet ik bij leven zelf durven bepalen
wat uit ziel en zaligheid valt te behalen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|