|
de bar draagt in droefheid ons en de dag
langzaam naar 't graf en voortdurend en nog
mezelf naar mijn bed en een hemel sirenes
verstoren te laat de rust van een nacht
aandachtig geluister naar 't lachen van buiten
en 'dag' en 'tot ziens' in een oprechte mist
klinkt in het oor 'Je ne regrette rien'
van wijlen Piaff die nog steeds wordt gemist
jij die ik honger vreet me nog op
en ik lijk wel verdoemd al denk 'k niet aan jou
- of slechts weinig misschien - tussen dood en wat kots
en het zwarte satijn, wil ik verrekken
mezelf ooit weer zijn
sunset 23-08-2013
http://sunset.deds.nl
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|