Trijntje dacht terug aan   op de rails
 waar ze al vaker bij had stil gestaan.
   Zou het pijn doen of juist verlichten?

Ze wist het antwoord niet, keek zoekend om zich heen,
Voorbijgangers bevestigden, noch ontkenden haar.
Stuk voor stuk passanten onder eigentijdsdruk,
   prestaties leverend,
          en wát er valt  te presteren?

Vanaf de  vruchtwaterfase zwemmen leren, teneinde
      met A-B-C diploma beveiligd ten onder durven gaan ?

Dagdromen schreven zich zo erg nog niet, 
    daar dreef een witte wolk langszij.
Trijntje enterde deze   en
    klom er onzichtbaar bovenop.

-Hoi stabiel wolkje ..

-Hey denderend Trijntje..

-Wie zal zeggen of het  zeer doet als je geen dieptesprong waagt? -
 
En de wind begon te waaien, de Zon mooi weer te sluizen,
       haar wolkje turbulent te schudden…       Trijntje
klikte  haar driepuntsgordel vast en
 liet zich door de ruimte suizen