ach wat was die tijd toch mooi
saartje met haar schaartje
swieber met zijn flieberhoed
en bromsnor

wie was toch die bromsnor

wel, bromsnor was best oke, zat
quasistreng aan zijn snor gekneveld
met schattige lachrimpeltjes

rond zijn ogen, en voorhoofd
en als hij van voor tot achter zijn tanden liet zien
leek hij op een veldwachter

mensen nog toe, en dan kwam saartje
op de proppen met een lekker taartje
en bromsnor vulde zijn buik tevree

ging waardig de deur uit, met
dank u welletjes  juffrouw saartje
en stak zijn uitgeklapte worstenduimen
achter zijn kogelvrije bretels

ach ach, dat waren nog eens tijden,want
een saartje had het toen reuze