|
|
Geschreven door Nietzschef |
|
|
Zij huilde
in het zonlicht
hield haar handen
stil voor haar gezicht.
De bloemen vroegen haar,
vogels streken neer,
“waarom huil je meisje,
heb je zeer?”
Zij snotterde,
verdrietig verder
en moppelde als
ik vertel dat ik bloemen
kan horen praten
dan sluiten zij mij op.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|