Kleine zwengel zwaaide en aaide zichzelf

want meer had hij ook niet, er was nog

nooit iemand geweest die het lef had

hem te aaien. De relatie met zijn eigen

hand was groot.

 

Toen hij al aaiend werd betrapt

schaamde klein zwengeltje zich dood

 

De stoeipoes die hij adoreerde negeerde

hem volkomen maar hij zag het niet. Hij

nodigde haar uit voor etentjes en zelfs

voor een plaatselijk feest.

 

Maar ze zei :”nee, je bent te klein voor een zwengel”

 zo duidelijk was ze nog nooit geweest

 

Maar zwengeltje zwol van de vernedering,

groeide naar hoge hoogtes. Stoeipoes was

er klaar mee en vond alle moeite maar

weggegooid.

 

Ze wilde van klein zwengeltje af, ze stond erop

daarom werd zwengeltje kleiner dan ooit