|
en vanuit het niets ontstond een beweging tikte teder tonen en hier uit ontsprong weer leven dat telkens tekens gaf om mee te bouwen geen woorden
woorden kwamen later en zo de tekens langzaam verdreven door argeloze arrogantie in een streven en in dit vergeten even vluchtig lijn en kleur vervloog
kom, het is laat laten we dansen en glazen klinken op het laatste woord
(van af een regenboog)
|