|
Een uitgedoofd hart
Langs horige van een uitgedund bestaan
Fluisterende regen als smart
Mijn wangen lezen elke traan
Waarom een liefdes lied , verwijst naar je verhaal
Met verlichte bergen ,steden als mijn huid
de ironie is zo onbeschrijfelijk vaal
Als de sneeuw van het licht ,de storm der bruid
Wees je naar de vernedering van de liefde des duivels
Onkruid als diepe wortels , Je ribben als steen
Pulverende de zoete hemel ,je lans als pels
Luister ik naar elk woord , wanneer jij denkt
waar ga ik heen
|