|
spoorlijnen vanuit eindeloze vertes
ijken de tijd op ‘t lijf van de aarde
in dit gemeenschappelijk herinneren
van dat ene, aardzware doel
de Endlösung, altijd nog ver verwijderd
toen, in 't land onder het haken-
(geen) kruis aan brandgangen geen ster
bij 't uitruimen van stervenden uit wagons
zoals ander naamloos ballast
voor het laatste KZ, half levend nog
naar het sorteren tussen losperrons
toch reeds verdoemd, nu of later
namen tot nummers en rook
over schedelbergen en overlevenden
voor eeuwig getekend.
sunset 04-05-2011
|