|
cryptisch droom ik waak in grauw
en grijs verloren lopen huizenrijen klagen
tot aan de nok hun eenzaamheden dragen
reik ik naar 't diepe hemelsblauw
en zweeft mijn blik niet verder dan
de jouwe aan mij voorbij en nooit alleen
leeft zich het liefst zichzelf en geen
versmade smart wordt er door anders van
in dag en nacht de paden gaan
naar huis al blijft de weemoed staan
op spiegelbeelden in de hoeken
vergaren schaduwtongen zich op grond
in littekens van aarde die gewond
verduisteren 't levende in boeken.
sunset 11-05-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
