Natuurlijk zei ik ja toen je me vroeg een hapje met je te gaan eten en ik
voelde me zeer gevleid toen je vertelde hoe mooi je me vond en hoelang je al op
een vrouw als ik had gewacht. De volgende dag belde je al om me te vertellen
dat je zo genoten had en dat je hoopte dat ik het weekend mee wilde gaan. Waar naar
toe? Ja, dat was nog even een verrassing. Zeg me dan tenminste wat ik aan
kleding mee moet nemen en wanneer we weer terug zijn, zei ik. Maar dat was
helemaal niet belangrijk volgens jou, alles wat er nodig was, zou jij me geven,
ik hoefde alleen mijn goddelijke zelf te zijn.



Om negen uur die vrijdagmorgen stond je op de stoep, met een lach van oor tot
oor en een blik die zich meteen aan mij vastzoog. Op de achtergrond ronkte je
mooie zilveren Porsche waarvan het dak omlaag was en de deur uitnodigend open
stond. Mijn hoge hakken klikten op de maat van je hart en je ogen gleden tussen
mijn borsten af naar mijn heupen. Toen ik plaats had genomen op het zachte
leder, legde je een licht behaarde hand op mijn been … het zonlicht brak in
duizend stukjes op het goud van je Rolex.



Heb je lekker geslapen, mijn schat, zei je , nog steeds met je ogen op mijn
benen gericht. Gaat wel, antwoordde ik en pakte je hand van mijn knie om hem
vervolgens op het stuur te leggen. Even kijk je schuldbewust mijn kant op, maar
al gauw schater je, terwijl je de binnenspiegel rechtzet, aha, dit bevalt me
wel. Een man moet tenslotte een beetje moeite doen, nietwaar? We rijden over de
A1 richting België, de zon schijnt volop en een heerlijk windje waait door mijn
lange blonde haar. De radio is afgestemd op Arrow Jazz en Kathy Melua, zingt Spider’s
Web.



Na een poosje gereden te hebben, stopt de auto op een parkeerplaats met
sanitaire voorzieningen en een benzinepomp met supermarktje. Jij springt lenig
uit de auto zonder de deur te openen en komt even later terug, met een arm vol
etenswaren, een fles witte wijn en mineraalwater. Op het toilet werp ik een
blik in de spiegel. Grote helblauwe ogen kijken goedkeurend terug en
roodgestifte lippen lachen om stralend witte tanden. Nog even wat poeder op de
neus en ook ik ben weer bij de auto terug.



Onze volgende stop is twee uur verder. We zijn van de autoweg af gegaan en
volgen een smalle weg die door bebost gebied leidt. Telkens vallen er spikkels
zonlicht op je handen en speelt er een spel van licht en donker op je gezicht.
In het bos, waar de auto zojuist tot stilstand is gekomen, vermengt zich de
zware aardegeur met de geur van pas gemaaid gras. Nog even draai je de wielen
recht alsof je daarmee aan wilt geven hoe zorgvuldig je bent, zelfs als het op
parkeren aankomt. Uit de kofferbak haal je een rood geblokt tafelkleed en twee
wollen plaids. De etenswaren krijgen nu vorm. Een blik kaviaar, een stuk Roquefort,
pakjes paling en zalm en twee stokbroden. Verder nog wat kreeftsalade en garnalen.
De wijn is nog koud genoeg als jij hem mij aanreikt en je eigen glas er
tegenaan laat klinken. Proost schat, zeg je, op een geweldig weekend.



We eten en drinken en als we het laatste beetje kaviaar hebben weggespoeld met het
laatste glas wijn, laat je je achterover vallen en trek je mij mee. Je kussen
smaken zilt. Kleine zweetdruppeltjes vallen van je voorhoofd in mijn gezicht en
glijden af naar mijn hals. Daar lik je ze weer op, terwijl je zachtjes
fluistert dat nooit eerder een vrouw zó lekker smaakte. Als je hand zich
langzaam naar mijn buik verplaatst en mijn rok stukje voor stukje omhoog
rimpelt, plaats ik mijn hand boven op de jouwe en trek hem terug, naar het
beginpunt. Opnieuw trek je plooitjes onder je hand en opnieuw is je werk voor
niets. Dan geef je op en streel je alleen wat bedekt is en binnen bereik.



Kom op, we gaan, roep je opgewekt, nadat je alle spullen hebt verzameld en in
de kofferbak gelegd. Ergens gaat de bosweg over in de autosnelweg en de Porsche
glijdt sierlijk de avond in. Om half acht slaan we beiden het portier achter
ons dicht en lopen naar het feeëriek verlichte casino toe. Bezitterig heb je
een arm om mijn schouders geslagen terwijl we de monumentale trap naar de
speelzaal afdalen. Winnen is voor jou vanavond niet belangrijk, want de prijs
is al in je bezit, denk je. Maar ik voel me als een kind in een speelgoedwinkel
en stort me helemaal in het spel. Black jack, poker en de speelapparaten, alles
komt aan de beurt en natuurlijk betaal jij gul elke inleg. Kom schat, laten we
gaan, ik heb een prachtige kamer voor ons gereserveerd, zeg je, na enkele uren.
Maar ik win en laat me niet storen in het spel. Pas als de eerste zonnestralen
de speelzaal in een ander licht plaatsen, kijk ik naar je en zie ik dat je lach
is verworden tot een grimas.



Kom, zeg je zacht, laten we nog even gaan slapen. Geef mij je fiches maar dan
wissel ik ze wel even in. Honderdduizend euro, denk je dat ik die zomaar aan
jou toevertrouw, zeg ik verontwaardigd. Maar lieverd, ik heb je toch gezegd dat
ik je alles zal geven wat je nodig hebt. Jawel zeg ik, maar dan moet ik jou er zeker
bijnemen en dat is toch het laatste wat ik wil!



Ik grijp mijn buit en ga.



Auteur

Gerry Pit-Kortleven