|
niet dat het mij koud is, neen - mijn hart verwarm ik zo: je lied, mijn kind zingt in mij diep jouw lied, mijn kind …
je gaat ik wonder mij of je bemerkt: de bloem die schommelt op haar steel kijkt zacht in ons wijl ook het lied opdroogt
of het verdrogen kan? jij zwijgt
alsof je nooit wil weten: goud is mijn blik groen blauw en niets zal dit ooit stoppen - want in je leegte zweven dromen alleen: meer nog dan duizend keren
ach kon je het toch zeggen dat simpel ‘k hou van jou wijl ik mijn handen warm blaas - je lied, mijn kind …
niet dat ’t mij koud is.
sunset 03-01-2009
|