 |
| maanjuweel - 21:59 01-01-2009 |
|
|
hij beent schimmig op zijn laatst
weet zich weldra knallend opgebaard in muizenissen
verlost van vrome nageboorte
te hoop lopen tafels vol
als door biecht verschoond
leggen groots geloften af
bij tijd getaande tempels
ontknoopt knallen kurken los
vrij van ooit gefleste geesten
roepen heil en zegen af
over koppige nevelvelden
terwijl hij bezwijkt
tikt hij de laatste schrikkel weg
de crematie is al rumoerig begonnen
terwijl hij zijn laatste rookgordijnen uitblaast
en de metronoom verjaart
|
|
|
re: Op zijn laatste benen |
|
Reactie gegeven door dezwijger - 16:20 02-01-2009 |
|
|
|
ach, elk heeft zijn karakter grmbl ; )
Ik las min of meer wel wat je in de strofe stopte.
Maar zeker niet alles, dat is ook niet nodig, "schimmig" bijvoorbeeld zal een lezer niet opmerken als "het jaar dat op zijn einde loopt" enzovoort enzoverder.
Ik weet niet. Het lijkt me toch wat overdone.
Daarom ook dat ik geen uitleg voor de rest van het gedicht vroeg, het zou maar eens beginnen tollen : )
Misschien iets soberder, helderder dichten hier en daar. Als je het aan mij zou vragen.
Ik kan mij niet genoeg inleven in die taal.
Dat het rommel is, dat zult u mij niet horen zeggen.
Zo, dat was mijn mening in deze heikele kwestie : )
|
|
re: Op zijn laatste benen |
|
Reactie gegeven door maanjuweel - 15:28 02-01-2009 |
|
|
|
@Zwijger
Ik las net een gedicht van jou, ik had blijkbaar inderdaad korter kunnen zijn in mijn uitleg...maar het was goed bedoeld.
groet
M
|
|
re: Op zijn laatste benen |
|
Reactie gegeven door maanjuweel - 15:19 02-01-2009 |
|
|
|
@zwijger
Hallo Z,
Dank voor je reactie. De eerste strophe wil ik best uitleggen (ik schop beslist enkele open deuren in, vergeef mij, ik ben breedsprakig aangelegd):
hij beent schimmig op zijn laatst
weet zich weldra knallend opgebaard in muizenissen
verlost van vrome nageboorte
verwijst naar op zijn laatste benen lopen, op zijn eind lopen. Door te vervagen -er zijn nog maar een paar uur te gaan, het jaar met alle herinneringen behoort bijna tot het verleden- en omdat het donker wordt, wordt het Oude jaar schimmig. Opgebaard verwijst naar overleden zijn, de muizenissen naar de sfeer waarin de laatste uurtjes zich dikwijls afspelen. Verlost verwijst enerzijds naar de Verlosser, anderzijds naar verlost zijn van de Kerst zelf, nu kan er Oud en Nieuw stevig worden gevierd zonder eventuele vrome bijkomstigheden. Nageboorte is een dichterlijke vrijheid over de periode na de geboorte (van de Verlosser).
Ik ken je nog niet, Zwijger, misschien is je nick een speaking name? Hoe dan ook, dan toch graag je commentaar....want alleen zo help je me te groeien in deze zo geliefde kunst.
Warme groet
M
|
|
re: Op zijn laatste benen |
|
Reactie gegeven door dezwijger - 13:41 02-01-2009 |
|
|
|
Ik zou al blij zijn als je me de eerste strofe wat kon verduidelijken. Over de rest zwijg ik.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
