De zucht der zieken klonk in zijn oren

verlorene, piraat, sommigen noemden hem emigrant

duwde hij gewoon zijn bootje uit het ene land

door de branding van zijn gedachten en zijn horen

 

Als altijd het verdomde strand, de rotsen langs de kant

verboden zoeken kijken zwemmen turen - maar intussen

deinde drenkeling uit het zicht, uitgezwaaid door overzeese zussen

de buik vol wrange tederheid, l’eau plat, la mer légère, passement

 

Was het niet gisteren nog dat hij ergens tussen

droom en daad hangende haar trachtte

door het ijzergaas te kussen

 

Gewekt door roest en bramen, vertienvoudigd

door de scherpe zon op het zoute zand, cirkelschrijvend

met zijn tenen de liefde in honderdduizend lussen

.

.

.

~