|
Als de nacht gaten klieft in mijn slaapogen
denk ik telkens weer,hoe de dag schrijft in
de woorden die ik bouw
er bestaat niets op papier
behoort geen goden met goddelijk geduld
is niet van iedere reis verzonden
en staar ontredderd de wereld in
ik alleen heb het recht te begrijpen
en niets herkent mij meer
mijn tranen plooien
maar dit verdriet bleef over het verlangen
en zat gebogen op mijn levensjaar
de stukken zijn wel op te vragen
maar wacht geen antwoord meer
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|