|
ingetogen staat ze
zoutpilaar te wezen
toch geeft ze een feestje
en wij zijn uitgenodigd
in haar eeuwigdurend heden
wij zijn haar disgenoten
het noodlot nooit ontstegen
staan we als idioten
opgeprikten het spit
in de aars te draaien
tot ze zijn afgedropen
en als het afgelopen is
juichen we opgetogen
en keren het verleden
dan gaan we graaien
schudden handen
eten borrelnoten
en zoeken troost
bij lotgenoten
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
