_{Waar ik nu ben, of geen ultiem gedicht}

Als wolken niet weten van de zon, het dronken rood
dat ze weerkaatsen of verhullen, zo worden de mooiste
strofen misschien geschreven in volkomen rust
bij windkracht nul, ver van mijn leven of de dood

Nog voor hun ouderdom geboren
leefden ze de zucht der seizoenen
verweefden cumulocirrus met stratos
terwijl ik een volle maan en Alpha Centauri verkoos

Zolang ik bij hen was, mij aan haar laafde
smeltend tot de raat me inspireerde, een zachte
zeshoek die ons beider cirkel droeg, uiteenviel, eerst los
totdat mijn eigen aardig-heid me vast in koolstof goot

Ik ben geen dichter in het diepst van mijn gedachten
maar een mens dat van ontastbaar tracht te maken
de smaken die ik niet heb mogen proeven, onwetend van de bron
door lonkend leven van mijn troon gestoten, uiteindelijk meedogenloos






~