En terwijl de lantaarnpaal
zoemt in deze fluwelen nacht
schuifelt ze langs straten
te moe
maar met wilskracht

Sterven na eeuwig bestaan

Er hangt een vreemde sfeer
de lucht weegt veel te zwaar
ik kan enkel hopen in verlangen
dat de duisternis mij voorbij gaat

mijn hart doet pijn

men begrijpt niet goed
wat mijn bedoelingen zijn
maar mijn vriendschap
is niet oppervlakkig
niet poreus

geloof nu toch in mij

mijn toekomst is bedreigd
mijn dagen echt geteld
omdat nooit echt iemand
nog in mij gelooft
nog over mij verteld

mijn vleugels gebroken