|
Dooraderde vermoeide handen
warm van tederheid
strelen een oud gelaat
waardoor het leven
roze in wangen terug vloeit.
Een blik naar de schoonheid
uit een verre vergankelijkheid
nog altijd vastgekleefd
in de door liefde blind gebleven ogen
staren zacht naar nog verdere verten
van voorgoed volkomen samen zijn.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|