|
van Kleef - 01:36 20-10-2008 |
|
|
zie die verlatenheid van een dame in rood gelakte laarzen aanschouw haar dorst
naar de onwetendheid van een kind dat schrijft over wolken en mensen vol onschuld
haar noem ik niet de verslagene maar hij die leeft van haar afhankelijkheid
|
|
|
Reactie gegeven door van Kleef - 23:59 20-10-2008 |
|
|
|
ik ook! dank.
|
|
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 23:54 20-10-2008 |
|
|
|
Ik vind het beter zo!
|
|
Reactie gegeven door van Kleef - 23:51 20-10-2008 |
|
|
|
ja die eerste is een hele goeie! Jaco
|
|
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 23:39 20-10-2008 |
|
|
|
Ja, zo had ik het ook begrepen, maar dan zou je kunnen doen:
haar noem ik niet of niet zij is
de verslagene
anders komt de nadruk zo op -noem niet-.
|
|
Reactie gegeven door van Kleef - 23:29 20-10-2008 |
|
|
|
ikzelf vind het verwerpelijker iemand uit te buiten, dan het werk wat een prostituee verricht.
|
|
Reactie gegeven door van Kleef - 23:28 20-10-2008 |
|
|
|
Ik snap het ! mijn beste Jaco.
tsja, die laatste regels: Ik noem niet haar (de prostituee) degene die verslagen is (verloren heeft) maar de pooier (die van haar afhankelijkheid leeft). Die zal (wanneer men uitgaat van de aanwezigheid van een god) straf krijgen. in tgensteling tot ie publieke vrouw.
|
|
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 23:18 20-10-2008 |
|
|
|
Gerhard, ik bedoelde het niet letterlijk maar meer in algemene zin, de regel lijkt niet lekker te lopen, naar mijn idee dan, sorry, niks persoonlijks hoor, en een handicap, daar weet ik niks van, dus dat bedoelde ik zeker niet.
Groet van Jaco
|
|
Reactie gegeven door van Kleef - 22:55 20-10-2008 |
|
|
|
ja ik strompel wel eens met woorden, dat komt door mijn handicap. sorry daarvoor. groet, gerhard
|
|
Reactie gegeven door van Kleef - 22:26 20-10-2008 |
|
|
|
beste Willem, ja, een ieder interpreteert een gedcht op eigen manier. Ik had een dame van de lichte zeden voor ogen. en in de tweede strofe tracht ik te verwijzen naar haar verloren onchuld. De derde probeer ik te doelen op de pooier die haar misbruikt.
Maar een ieder leest natuurlijk iets anders erin. Jouw interpretatie vind ik ook erg mooi!
dank, Gerhard (van Kleef)
|
|
Reactie gegeven door Willem van Lit - 15:52 20-10-2008 |
|
|
|
hmmm... ik zie dat er links en rechts wat tiepaanslagfouten in de tekst zijn geslopen. Ik hoop dat het toch nog leesbaar is.
Opnieuw dan maar:
Ik heb al een aantal keer je gedicht bezocht en gelezen. Ik probeer de elementen te vangen in begrip. Als eerste: het gedicht heeft ietwat gedragen taal met "zie" en "aanschouw" bijvoorbeeld, imperatieven die de lezer uitnodigen of dwingen goed te willen kijken naar hetgeen er voor zijn geestesoog afspeelt. Een dame in roodgelakte laarzen. Een dame is deftig en afstandelijk van toon, maar met de rood gelakte laarzen is ze toch van ietwat sensueel gehalte. Verlokkingsmiddel: alsof ze ermee speelt, maar toch... eigenlijk schuilt in haar het kind, zou ze liefst niet willen weten, zou ze het liefst heel ver weg zijn in een beschermde of geborgen kring of omgeving. In die zin is de tegenstelling verdrietig en zelfs wat klam van bevangenheid. Dan komen in strofe 3 drie persoonsvormen naar voren: ik, haar en hij. Ik lees het als volgt: ik (de dichter) zie mezelf als "hij die aan haar verslaafd is", een schroomvolle verklaring van onderdanigheid. De dichter kan niet zonder haar, zij die verleidt en het kind zou willen zijn. De verslagene is eigenlijk de dichter zelf hier.
Willem
|
|
Reactie gegeven door Willem van Lit - 15:48 20-10-2008 |
|
|
|
Hallo van Kleef,
Ik heb al een aantal keer je gedicht bezocht en gelezen. Ik probeer de elementen te vangen in begrip. Als eerste: het gedicht heeft ietwat gedragen taal met "zie" en "aanschouw" bijvoorbeeld, imperatieven die de lezer uitndogien of dwingen goed te willen kijken naar hetgeen er voor zijn geestesoog afspreelt. Een dam in roodgelakte laarzen. Een dame is defitg en afstandelijk van toon, maar me de rood gelakte laarzen is ze toch van ietwat sensueel gehalte. Verlokkingsmiddel: alsof ze ermee speelt, maar toch... eigenlijk schuilt in haar het kind, zou ze liefst niet willen weten, zou ze het liefst heel ver weg zijn in een beschermde of geborgen kring of omgeving. In die zin is de tegenstelling verdrietig en zelfs wat klam van bevangenheid. Dan komen in strofe drie vier persoonsvormen naar voren: ik, haar en hij. Ik lees het als volgt: ik (de dichter) zie mezelf als "hij die aan haar verslaafd is", een schroomvolle verkalring vanonderdanigheid. De dichter kan niet zonder haar, zij die verleidt en het kind zou willen zijn. De verslagene is eigenlijk de dichter zelf hier.
Zo lees ik je gedicht,
Groet, Willem
|
|
Reactie gegeven door Jaco Wouters - 01:52 20-10-2008 |
|
|
|
Zoals je strof 1 en 3 neerzet, ja! Strof 2 maakt het voor mij wat wazig, is dat over te schilderen, of zou jet het kunnen missen?
En regel 9, kreupelt dat wat?
Bedoel je:
zij is niet / ik noem niet haar
de verslagene?
Dank en groet
Jaco
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|