|
Lopend tussen twee flatgebouwen waait een ijzige wind.
Het verslindt een krant en neemt alle houvast mee.
Voor de zoveelste keer gaan snikken verloren
in troebele make-up biggelen ze wat rond.
Ik slenter verder en uit een nachtclub, klinkt
trompetmuziek met een zuivere melancholie.
De portier opent de deur en stelt zich voor als Chet Baker.
Ik zei, maar die speelt toch niet hier? Ja joh...,het is al
weer zo lang geleden, dat ik speelde voor mijn plezier.
Let's shake hands and play together, My funny Valentine.
|