|
begin en einde van dit eiland
ligt in 't duister en is in tegen
-sprekend leven een waarheid
in het licht; tot daar verbruikt
terugkeer elke tijd, rukt wind
onophoudelijk aan alle zeilen
veegt sporen uit of, beter nog,
verbreedt het zijn en 't niet-zijn
van wie haar nog niet kent
de duinen hebben schuchter haar
wijl zand de huid polijst tot zelfs
een pijn nog smaakt; de ogen
tranen en tanden die het frisse
spijzen, klapperen op elkaar
sunset 15-01-2012
|