|
in het verborgene
klopt onrust steeds harder aan
ik ontloop haar
door rare klusjes
die ik normaal
niet doen zou
ook bel ik
vage kennissen
die verbaasd zijn
mijn stem te horen
met praatjes voor de vaak
wat is er toch?
onheil prikt
in al mijn cellen
ik hervind mijzelf
in een loofwoud
waar bomen vertellen
over stormen
die voorbijgaan
.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
