|
Verdwaald raken tussen alfa en omega
een rechtlijnigheid vermoeden daar
waar het heelal bol gaat staan
Glaasje jenever gevuld voorbij de rand
op de toog verwacht een vaste hand
doet de spanning van onzekerheid ontstaan
Hier gaat alles verloren, vervluchtigt
als damp, slaat neer tot druppels
aan de het plafond hoog en blauw
Er is zelfs een hemelboog van waar
een spetter nattigheid traag valt
raakt aan het omhoog geheven gelaat
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|