|
[taal van poëzie is therapie
voor het binnen en buiten]
al vouw ik in smekend gebed
mijn handen in schaduw van
eeuwige nachten die moeizaam
verzachten, nooit zalig maken
toch is mijn spraak die van een dier
waarvan de naam eenzaat is
al verwoord ik letter na lettergreep
in stilte die ik nederig zwijg
sunset 28-10-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|