Jacob en de broeder

‘Dobry den. Tady Bratr Ignatius.’

In Tsjechië wordt elk ontmoeten begonnen met ‘Dobry den’ ofwel Goedendag (vgl. ons hallo).

‘Hi Iggy. Jak se mas?’ Hoe maak je het.

‘Jesus Maria, das ist nicht wahr. Bist du es?’ In zijn religeuze kringen gold dat niet als blasfemie.

‘Sicher bin ich es.’

‘Du alter Schurke, Jacob, du.’

‘Wie ist mit dir, mein guter Bratr. Noch immer in Tschechien?’

‘Aber natürlich. Wo sonst.’

‘Ja, das kann ich mit meiner Mobil nicht sehen. Du hast noch immer die geheime  Nummer.’

‘Ja, das bleibt bequem. Aber, wo wohnst du denn.’

‘In der Provence.’

‘Ja, das kann man dir zuvertrauen. Das gute Leben an der Mediterranée. Aber was gibt mir die Ehre.’

‘Ich brauch deine Hilfe.’

‘Und das kannst du mir nicht übers Telefon zuvertrauen.’

‘Stimmt. Aber eins möchte ich wissen. Hast du noch immer das Kinderheim?’

‘Sicher. Bist du jetzt in Prag?’

‘Nein, aber dass kan ich schnell sein’.

‘Kommst du denn hierher?’

‘Ja. Morgen.’

‘Du fliegst?’

‘Ja, ich treffe om elf ein.’

‘Ich komme nach Ruzyne. Welcher Terminal.’

‘Weiss ich nicht.’

‘Kein Problem. Das finde ich schon heraus. Du kommst von Nice?’

‘Ja. Bis morgen.’

‘Bis dann.’

Met broeder Ignatius had Jacob veel loopgraven gedeeld in het verzet tegen de bezetter. De geestelijke was terug gegaan naar de Moederkerk. Jacob was het leven ingegaan, zonder plan. En dat is zo gebleven. Maar nu was gericht handelen nodig en kon hij de rekening incasseren, toen hij de monnik had gered uit mitrailleurvuur en hem had verpleegd.

Ignatius was weliswaar Tsjech, maar Duits is in het voormalige Oostblok een soort lingua franca geweest (bezetting en in Tsjechië de Sudeten-Duitsers) en Tsjechisch was voor Jacob te hoog gegrepen.

En zo gingen twee machines in werking. De overdracht van de eigendom aan een niet na te speuren nieuwe eigenaar. En de kinderen naar Tsjechië.

h.