|
Vannacht liet zich plots blijken:
Al mijn denken is reflectie
zonder waarde van ervaring,
slechts wat beelden in bewaring.
De kunst is zo te kijken
dat ik mijn eigen blinde vlek zie:
Het denken reflecteert zichzelf,
weerklinkt in het gewelf.
De kleine jongen giechelt,
ziet zichzelf zo vaak weerspiegeld
dat ik erom lachen moet
zoals de eindeloosheid woedt.
De zuster blikt en weet ervan,
zo diep als ik niet kijken kan.
27 januari 2011
|