|
Poetessa - 16:16 13-08-2008 |
|
|
in strofen van pijn en verdriet verzongen mijn wonden voorbij verwerden tot wezenloos lied in leven verstorven voor mij
die lang geen muziek meer geniet verloren in toonloos geschrei wier lijf hare lusten verliet verstilde in kenterend tij
een einde zoekt aan het bestaan de aarde in waarheid nabij dan levensdiep lavend daaraan van twijfel en lasten al vrij
rest zacht en van felheid ontdaan het zonder jou dood moeten gaan
|
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:45 15-08-2008 |
|
|
|
Ik had mij al schrap gezet toen ik je naam zag: (je kent het wel, beetje trillende handen, stokkende adem, versnelde hartslag)
Vechten of vluchten, zeggen ze, in mijn geval meestal een konijnenreflex en dan in een hoekje uithuilen ... :-D
(grapje hoor, ik ben altijd heel blij met jouw kritiek, alleen al door hoe je opschrijft)
Maar het mag! Er staat zomaar iets liefs!
Ik huitel de buitel naar buiten in dankbaarheid op zoek naar boterbloemen die ik vreugdelvol kan luchtkussen,
dank voor je milde woorden!
(maar geen gewoonte van maken OK?)
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:34 15-08-2008 |
|
|
|
Dank je Kerima, deze was om het mooie, idd. :-)
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:33 15-08-2008 |
|
|
|
Dank Erna,
het blijft zwoegen, zo'n sonnet :-)
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Ries - 09:25 15-08-2008 |
|
|
|
>rest zacht< geeft een sterke vertekening die suggestief werkt op de associatie van sterven. Opmerkelijk ook hoe allerlei woorden waar de woordwaarde zo dicht getimmerd zijn dat je zelfs geen plaats meer gunt in van Dale hier gewoon geëtaleerd worden. Maar soms doet eenvoud goed, bedenk ik me, en denken doe ik ook slechts soms :-D
Ja sonnetten, ik zwijg maar. En geef een pluim op de uitsmijter na een zo groot cliché van emotie in de openingsscène. Maar zoals gezegd soms 'moet' het 'mogen'. Hier bijvoorbeeld.
GrR
ps
er zijn ook boterbloemen die dat trekken :-)
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 18:02 14-08-2008 |
|
|
|
(Enkel nog mannen in het rijm :-))
|
|
Reactie gegeven door kerima ellouise - 11:47 14-08-2008 |
|
|
|
mooi waarbij de laatste strofe het geheel enorm versterkt!
groetjes, kerima ellouise
|
|
Reactie gegeven door Erna - 09:56 14-08-2008 |
|
|
|
knap stukje taal
in mooie sonnetvorm
blaren als titel is hier mooi gekozen
groetekes
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 20:07 13-08-2008 |
|
|
|
Ja, nu je het zegt, nu valt het mij ook op. Dat moet - en zal ook - veranderen, ;-)
Dank!
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 20:05 13-08-2008 |
|
|
|
(Die reactie hieronder was voor hendrik, vergat te vermelden)
Dank je Hanny, ik vond hem weer terug, hij is al wat ouder, eerst vond ik het niks, maar nu viel hij me toch mee, vandaar,
analyseren heeft idd. niet veel zin hier, het is gewoon maar het uitstorten van gevoeligheden, meer niet,
Maar leuk dat je hem nooi vindt!
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 20:01 13-08-2008 |
|
|
|
Hij is al wat ouder,
het verdriet een plotseling overleden liefde, op dat moment (ruim drie jaar geleden) rampzalig voor mij, maar nu goed hanteerbaar. Dankzij dit soort uitingen, denk ik vaak, en de vriendelijke - en grappige, reacties van de mensen hier.
een bijdrage voor de nieuw op te richten 'knutselklup' :-)
Een sonnet met een shakespeariaans schema, maar met een korter metrum.
In sonnetvormen schrijven is een beetje puzzelen en leuk om te doen - maar niet heilig of zo. Ik ben niet zo goed in grappen dus ik probeer het zonder :-)
Zo nou ben je weer op de hoogte,
dank voor reageren!
liefs,
|
|
Reactie gegeven door eswee - 20:00 13-08-2008 |
|
|
|
ha nel,
vooral de inconsequentie in de afwisseling van mannelijk en vrouwelijk eindrijm valt me hier op
ja, dat valt me het meest op
|
|
Reactie gegeven door Hanny van Alphen - 19:42 13-08-2008 |
|
|
|
Nelleke, Ik ga ook niet analyseren, begrijp wat je bedoelt
te zeggen.
Eerste strofe: verzongen,verwerden,verstorven. misschien 1 van deze woorden vervangen zonder 'ver'.
Je raakt, en ik vind het gedicht mooi!
Liefs
Hanny
|
|
Reactie gegeven door Hendrik Laanen - 19:24 13-08-2008 |
|
|
|
Nelleke,
een verwarrend gedicht. Enerzijds poëzie-vormen van vroeger jaren, en dan plotseling je laatste aangrijpende strofe. Ik kan niet analyseren (daarvoor bezit ik überhaupt de kennis en vorming niet) maar ik kan wel voelen welk verdriet er in schuilt.
Groet
hendrik
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|