Jacob en de heer
De man Jacob zat in de schaduw van zijn plataan. Het was warm. Aan zijn voeten lag Diana, licht hijgend.
Hij zag weinig belangwekkends. Aan de overkant liep Juana, in een versleten peignoir. Adverteren doet begeren. En je als geen zin hebt in klanten laat je dat ook zien.
Er slenterden wat verdwaalde gasten over het pleintje. Die keken ongeïnteresseerd naar de sjofele inwoners.
Jacob dommelde wat voor zich uit. Verderop liep een heer, in de letterlijke zin van het woord. Een gedistingeerde heer, gezien zijn driedelig grijs costuum.
De heer keek rond en besloot plaats te nemen. Naast Jacob. Die deed een oog open, besloot dat het goed was en dutte verder.
Diana keek ook even op, gromde, meer om aan te geven dat hij het nog kon dan dat het echt van harte ging.
De heer schikte broekvouw en jasje. ‘Good afternoon.’
Diana stond op bij zulk welopgevoed rumoer en liep naar de aanpalende plataan, aan de voet waarvan hij een plasje maakte. Bij teefjes altijd een beetje sullig gezicht, dat zakken door de achterpoten. Een reu tilt assertief eeen achterpoot op en doet wie het het verste kan, tegen een onzichtbare tegenstander.
Jacob gaf geen blijk de boodschap ontvangen te hebben.
‘Nice village.’ Met een keelklankje.
Jacob keek toch maar even op en knikte.
‘Rather rundown, but pittoresque.’
‘If you don't like it, then fuck off.’
De heer glimlachte. ‘In de goot geboren?’
‘No, but almost died in it, yes.’
‘Dan bent u Jacob Meister.’
Jacob zuchtte berustend. ‘Wat een theatrale opening.’
‘Ach, gun de brenger van goede tijding ook het zijne.’
‘Ik heb geen behoefte aan goed nieuws. Dat is meestal vermomde ellende.’
De heer knikte instemmend. ‘Maar je kunt er niet altijd onderuit. Such is life.’
Jacob stond op. ‘Nice to have met you. I wish you a good day.’
‘Nicht Erica lässt Sie grüssen.’ Perfect Germaans uitgesproken.
Jacob ging weer zitten, voorzichtig alsof elk moment de wereld kon instorten.
‘Die lebt doch nicht mehr?’
‘Genau. That’s why I’m here.’
‘Oh. How did you find me?’
‘I’ve got my channels. Ik geef toe, gemakkelijk was het niet. Maar ik heb heel wat van Frankrijk gezien. En Duitsland. En Polen. Dat scheelt.’
Aan de overkant stond Juana, die Jacob aanzag en vragend naar een tafeltje wees. Jacob knikte. Ze maakte het schoon.
‘Would you like something to drink?’
‘Yes, I would. Very much. Thank you.’ Alles nu in het zuiverste Foreign Office accent.
Diana slofte mee. Die was ook nieuwsgierig.
h.
