zo nu en dan liggen stukjes verwarring
op de grond, op de loer
zoals vanavond,
geplastificeerde blauwe ogen
spraken gesloten boekdelen
in hun heldere aanwezigheid,
meningen beïnvloed onder invloed
gesprekken over vooruitgang en
andere vluchtige bezigheden
zoals oorlog en consumptie,
iets over liefde
en ik begrijp het niet.
ben ik dan toch overgeleverd
aan het touw
waarvan de knoop een klos is
de bloem een traan
ach wel,
ik neem het graag in handen
rafel wat met knoopjes
en kom tot een akkoord
van noten breken en vogeltjesgezang;
we zijn immers met z’n drieën.